June 23, 2011

Франц Кафка

Бичиж туурвиж байхдаа чи хэдийгээр ганцаараа байлаа ч гэсэн багадна. Бүх юмнаас тусгаарлагдсан, том байрны нэгэн дундаж өрөөнд бичгийн хэрэгсэл, ширээний чийдэнтэйгээ хамт байх нь миний амьдралын дээд зэргийн дүр төрх юм . Би дандаа ингэж боддог.

Бичиж туурвих ажил болоод миний хүмүүст хандах хандлага өөрчлөгдөхгүй. Учир нь энэ хоёр миний язгуурын чанараас хамаарахаас биш түр зуурын нөхцөл байдлаас хамаарахгүй. Би ажиллахын тулд бүх юмнаас даяанч шиг биш энэ бол хангалтгүй, бүр үхдэл хүүр шиг тасарч хөндийрөх ёстой. Зохиолчийн хөдөлмөр гэдэг бол энэ утгаараа - гүн нойр юм, үхэл юм. Үхсэн хүнийг авснаас нь босгоод ирж болдоггүй шиг намайг бичгийн ширээнээс минь шөнө ч салгаж чадахгүй.

No comments:

Post a Comment